kurtuluş'un marşıydı bir zamanlar... başkomutanın önderliğinde düşmanı ve tüm emperyal oyunları anayurttan atışımızın sesiydi, anadolu'dan dünyaya bir çığlık gibi yükselen bağımsızlık mücadelesinin melodisi...
bugün, o'nun ebediyete intikalinden sonra yine o emperyal amaçlar ülkeye dolduruldu... adnanlar geldi... 12 eylüller geldi... özallar geldi, cia güdümlü cemaatler, batı mandacısı siyasal islamcılar geldi... bir de onlara istedikleri her şeyi veren ve bunu itiraf etmekten dahi imtina etmeyen siyasal iktidarlar... giden ise milli birlik beraberlik duygularımız ve yıllardan beri dişten tırnaktan ayırarak kurulan kazanılan tüm milli kazançlarımız, kültürümüz, hayatımız, bağımsızlık ve haysiyetimizdi...
bu marşın bugünlerde yine gündeme gelmesinin sebebi işte tam da budur. bu topraklara emperyalizm her ne kadar büyük amaçlarla, farklı yollarda saldırsa da, her ne kadar toplum cahil ve bilgisiz bırakılıp dostu düşman düşmanı dost belletilse de, hatta her ne kadar "Bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulun..."salar dahi unutulmasın ki bu topraklarda mustafa kemal'in gösterdiği yolu yol edinmiş, bu uğurda canla başla mücadele edecek, gerekirse gözünü kırpmadan bütün varını yoğunu siper edecek insanlar daima var olmaya devam edecek, hiç de azımsanacak kadar değiliz üstelik.
çokça duyuluyor, çokça gündeme geliyor ya izmir marşı bugünlerde, işte o güzel insanların sesi...