bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Bıktım insanlıktan ve onların ikiyüzlü hallerinden.
Gereksiz insanların yüceltilmesinden, herkesin klon gibi aynı düşünmesine, farklı düşüneni ucube gibi karşılamalarına.
Ben taşra tabir edilen bir yerde büyüdüm yetiştim, gerçek aydınlanmamı geçen sene yaşasam da ilk başta lise 3te başladı. Yani 3 sene önce.
Çocukluğumdan beri hep düşünen bir çocuktum. İnsanlar bana fazla düşünme kafayı yersin derdi hep. Şimdi anlıyorum onlara bu aptal cümleleri kurduracak kadar mantık sınırlarını bozan şeyin sebebini ama düşünmek gerçekten iyidir.
Düşünmeyen insanlardan nefret ederim. Salak bir kız istediği kadar güzel olsun ona aşık olamam, onu en fazla cinsel bir dürtü hatta ileri gidersem obje olarak görürüm ki o kızların da hayattaki tek başarısı o değil midir zaten?
Hayatın dinamiğini biraz anlamaya başlasam da beni hep ikilemde bırakıyor.
Mesela hayatın ve hayatta olan her şeyin anlamsız gereksiz olduğunu biliyorum ama bunu pratiğe dökemiyorum. Çünkü ben de o amına koduğumun hayatına anlam yükleyen gereksiz primat bozması bir homo sapiensim.
Bunu bizzat yaşarken gerçeği bildiğin halde onu uygulamamak bana vicdan azabı çektiriyor.
Mesela aşk gerçekte sadece vücutta yaşanan hormon olayları ama epikleştiren bizleriz ama aşık olmadan durabiliyor muyuz? Hayır
Ya da ahlak kuralları hepsini biz koyduk, bugün tecavüz vs gibi şeyler nerdeyse tüm toplumlarda kötü karşılanıyorsa bunun sebebi bizim ahlaksal evrimimizi o şekilde geçirmemizden dolayı. Ya başka şekilde evrimleşseydi bu durum, çocuk gelin, birden fazla eşe sahip olmak, hırsızlık, adam öldürmek gurur duyulacak şeyler olsaydı yine de yaşar mıydık bu benim içimde hissetiğim kor gibi ateşi, yine de ağlar mıydık dünyanın boktanlığına?
Sanmıyorum ama öyle olduğunu düşünmek bile şimdiden beni üzmeye yetiyor.
Ya da halimizi düşünelim. Senin bu yaz okulunda vermeye çalıştığın derslerinin, başka birinin ödemeye çalıştığı banka borcunun, diğer birinin ölen annesi için gözyaşı dökmesinin anlamı var mıdır evrenden baksan dünyaya?
Derdim çok karışık, ki benim kafam da hep karışıktır.
Galiba ana mesele yani bu gözyaşları içinde yazılmış entaride hep değindiğim konu egzistanyalizm ile ilgili oldu ama bilmiyorum gerçekten hayatın ne olduğunu.
Aslında düşündüm de hiçbir şeyi bilmiyorum..
Not: modaratör ekibinden rica etsem bunu kişisel başlığım yapsalar, ben de her iç dökmek istediğimde rahatlasam..
Edit: bunu da eksileyin amk, bok var çünkü.