Bence çocuğa ayrılabilecek vakit ve nakit düşünülmeli.
Çocuk sayısı arttıkça çocuk başına düşen para ve ilgi (vakit) azalıyor, bence bu sabit bir gerçek.
İnsanlar çocuk yaparken "4 tane istiyorum, boy boy gezsinler." Gibi şeyler düşünebilirler bu çok tatlı ya da "erkeği görmeden durmak yok." Tarzı cümleler normal karşılanıyor olabilir ancak ben bu düşüncelerin peşinden koşulmasına karşıyım. Çok sayıda çocuk düşüncesi cidden hoş gelebilir, eminim sözlükte 6-7 kardeş büyümüş insanlar da vardır ama bence insanlar "verimli" bir şekilde yaşayabilecekleri ve yaşatabilecekleri kadar çocuk yapmalılar. Mesela kendimi düşünüyorum. 10 sene sonra çocuğum oldu diyelim, işten gelince onunla saatlerce oynamak isterim, konuşmak isterim, birlikte bir şeyler yapalım isterim, onunla çok yakın olmak isterim. Eminim her ebeveyn bunu ister ama Maalesef 4-5 kardeş olup da ailesiyle bahsettiğim ya da bahsedemediğim kadar yakın olan bir arkadaşım olmadı.
Bir de imkanlar el verdiğince her çocuğa bir kardeş şart derim. Benim bir tane kardeşim var ve şu dünyada en sevdiğim insan o, en yakın arkadaşım o, dertleştiğim o, sarılıp ağladığım ve saçmaladığım o. Kardeş çok farklı bir şey. kardeşimi severim. Bu maddeye de tanıdığım 2 tane tek çocukla vardım. Birisi liseden. O kadar bencil biridir ki sınıfta çikolata yerken çantasına saklardı, bir kez bir arkadaş sordu ve "birisi ucundan almak ister diye saklıyorum, paylaşmayı sevmem." Demişti, çok bencildi. Diğeri de en yakın arkadaşım. O da aksine bir şeyleri paylaşacak birini arıyordu. Kardeş önemli. Vakit ve nakit de öyle.