köpek gibi nereye işeyip sıçacağını bilmeyen hayvanlar değildir kediler. eğer anne sütünden kesilmesinden kısa bir süre sonra evinize aldığınız yavru bir kedi varsa, işte o zaman biraz sorun olabilir. tuvaletini nasıl, nereye ve nasıl şekilde yapacaklarını annelerinden göre göre öğreniyorlar. anneden görebileceği zamanlar geldiğinde ortalıkta hiçbir türdaşı olmayacağı için "nasıl yapıyorduk bunu ya?" diyerek apışabiliyorlar. en iyi seçenek kumun içine bırakmak; hatta fazla sert olmamak kaydıyda kumun içine adeta atmak. 1-2 kaçma teşebbüsünden sonra "bu beni buraya atıyor, benim de burada bir şey yapmamı istiyor sanırım" mantığını güdüyorlar. gerisi de kendiliğinden geliyor zaten. götündeki bokları, ayaklarına yapışmış çişleri temizleme dönemini, biraz büyüyüp yetişkinliğe adım attığında, gözleriniz buğulu bir şekilde anıyorsunuz sonra.
kedileri tek bir odada tutup tuvalete ulaşmalarını engellemek mantıklı bir yöntem değil. madem kedileri odada tutmaya mecbursunuz, kumu da odaya almak zorundasınız. kumu odaya alamıyorsanız, kedileri de odada hapis bırakmamalısınız. kum neredeyse, kediler de kuma ulaşabilecek bir uzaklıkta olmalılar. aksi halde, kedileriniz küçük yaşlardan itibaren tuvaletlerini uzun süreler boyunca tutmaya alışacaklar ve bunu düzeltmeniz de mümkün olmayacaktır. sıkıntılı yani durum.
"ayy, çok kokuyor odanın içinde de, alamam içeriye" diyene kadar, hangi tip kumun hangi koşullar altında kullanılabileceğini araştırmanızı öneririm. hiçbir şekilde çiş-bok kokmayan kum diye bir şey yok, inanmayın aksini söyleyenlere. kokuyu en aza indiren kum çeşitleri piyasada mevcut. onları deneye deneye eviniz ya da odanız için en uygun kumun hangisi olduğunu bulacaksınız zaten.
yardım isterseniz de, yazın, illa ki cevap veren olur buradan size.
