kendilerini hiç tanımayanlar için şöyle diyebilirim grubu tanımlamak için: manowar soslu, motörhead vokalli alman heavy metali. gerçekten de durum bu bana göre. '80'ler döneminin büyüklerinden manowar'la olan etkileşimleri gerçekten güzeldir. ben ikisini de arka arkaya dinledikten sonra, zevkten dört köşe olup evin içinde "we rooooock!!!" diye bağırdığımı hatırlarım. ama motörhead etkisi ayrı bir yerde bu grupta. özellikle vokal chris boltendahl'da bu oldukça belirgindir.
lemmy kilmister'ın yaklaşık 1 buçuk önceki ölümünden sonra chris'in dağıldığını, yeni albüm kayıtları için stüdyoya bile gelmediğini okumuştum, ki bu adamlar o kadar da duygusal değillerdir. "ten commandments of metal" adlı bir şarkı yapabilecek kadar heavy metali bir din, bir tarikat olarak gören adamlar bunlar. e tabii, o dinin peygamberlerinden biri ölünce* de, "dininize de, hayatın acımazlığına da [küfür]" diyerek isyan etmek gayet normal. ah be peygamber lemmy, ölmeyeydin ya; ölecek başka adam mı yoktu? sıranı alıverseydi senin.
konuyu çok dağıttım, digger'a geri döneyim. bende 3 albümleri var, son albümlerini de edinip dinleme fırsatı buldum. healed by metal giriş şarkısı olarak mükemmel olmuş, lawbreaker "hepinize karşı ben tek" hissini damardan verebilmiş, free forever ise metallica'nın devil's dance'inde de olduğu gibi, dinleyende dans etme isteği uyandırıyor sallana sallana, bir elde yarısı içilmiş bira şişesi ile birlikte. motörhead seviyorsanız, digger'ı da sevme ihtimaliniz oldukça yüksek. hele ki, healed by metal ile kendileriyle tanışacaksanız, kesin seversiniz bence.
heavy metal tarikatının önemli müridlerinden biridir digger. yaklaşık 35 yıllık müzikal kariyeri olan digger'a saygı duyun, sevin, öpün ve başınızın üzerinde taşıyın.