bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
özlüyorum bazen... evimizi , kedilerimizi , kaypak javier ve rolling stones terapilerini, ne yaşanırsa yaşansın asla kaybetmediğimiz umudumuzu, piriapolisi , garzonu , kahkahalarımızı, umursamazlığımızı, her gün yaşadığımız birbirinden anormal maceraları, hatta allahın belası miguel'i bile evet. hayatımız cehenneme dönmeden sadece bir gün öncesine dönüp aynı günü sonsuza dek yaşamak için neler vermezdim. poquito ile karışmış tütsü kokusu , tatlı tatlı yanan sobanın üzerinde ısıttığımız taşlarla ısınma çabamız ve ısrarla hiç kaybetmediğimiz umut. geçmişe saplanıp kalmamalısın diyor doktor efendi. elbette yaşanılanları değiştirmek elimizde değil ama bu kadarını hak edecek ne yapmış olabiliriz ki evren tüm gücüyle bizi alt etmek için uğraş versin?
"açma artık o defterin ilk sayfalarını" diyor sevdiğim, "yeni sayfalar yazacağız birlikte ve tüm kötülükler uzak bir anı olarak kalacak bir gün..."
inanıyorum elbette, ama öyle zor ki unutmak, olmamış gibi davranmak ve her şeyden öte tüm bunları kabullenip atlatmak ...
edit: müzik