teknolojiyi dibine kadar kullanan, yeniliklere karşı son derece açık olmaya çalışan ben bi türlü ısınamadım şu işe.
ben eski usül kitap okumanın keyfini istiyorum arkadaş. kitabı alacaksın eline, sayfalarını biiiir bir çevire çevire okuyacaksın. arada bir arka sayfaya bakacaksın, kaç sayfaydı bu kitap diye. okuduğun bölümün bitmesine kaç sayfa kalmış diye kontrol edeceksin. kaldığın sayfayı ezberlemeye çalışacaksın, olmadı arasına bi ayraç sıkıştıracaksın. (kitabın safasını kıvırayım deme sakın, en nefret ettiğim şey.) sonra yatağının baş ucuna koyup uykuya geçeceksin, veyahut çantana atacaksın, yanında taşıayacaksın, sen nereye kitap oraya.
aslında e-kitap okumanın avantajları da yok değil. misal ayn rand'ın atlas silkindi'sini sırf yanımda taşıyamadığım için okuyamadım yıllardır. kitaplıkta bana bakıp duruyor öööyyle. çünküm o kadar kalın bi kitabı anca tatilde okumaya cesaret edebilirim, tatile de yanımda tuğlayla gitmek istemiyorum. the fountainhead'i cep kitap olarak almışız da onu okudum neyseki. algı önemli arkadaş, ne demiş atalarımız; perception is reality. cep kitap hali bile ufak çaplı bi tuğla ama gözünü korkutmuyo insanın. sonra o çok sevdiğim zaman çarkı serisinin son kitapları.. kaldı, başlayamadım bi türlü..
diğer bir avantajı da gece yatarken okumayı seviyorsanız ayrı bir ışık kaynağına ihtiyacınız olmaması. tablet veya telefonun ışığıyla okuduğunuz için ergonomik oluyor. ben illa bir ufarak lamba alırdım gece kitap okumak için. yok kulağa bluetooth anteni misali takılan bişey, yok kitabın arasına koyulan bişey, yok gözlük gibi takılan bişey, yok kitaba kıstırılabilen bişey... bi dolu okuma ışığı eskittim.
bak şimdi kendi kendimi ikna ettim iyi mi, ben bikaç e-kitap edinip okumaya başlıyım en iyisi
