bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
günün arka plan müziği buydu sanırım.
gözlerimi kapattığımda aynı noktada durup izlediğim gün batımları geliyor aklıma. hep aynı noktada , o çirkin tahta koltuklarda otururken, kafamız bir dünya güneşi batırışımız, bulutları kullanarak resimler çizen, fırçasının her bir darbesiyle bambaşka dünyaları resmeden o gücün her defasında bizi hayrete düşürmesi ve yarını düşünmeden sadece anı yaşayabilme özgürlüğü... çok şey mi istemiştik bilemiyorum bazen. artık göremiyorum bulutları, bakmıyorum da zaten gökyüzüne... her şey bu kadar gerçek dışıyken gökyüzü dahi şaşırtmıyor artık.
"have you ever questioned the nature of your reality?"