zihnimden hiç çıkmayan ve kime ait olduğunu bir türlü bilemediğim şu dizeleri getirir hep akla:
kağnılar yürür ayın altında... bebeler ağlamaz, mermiler ıslanmaz kuva-yı millinin sonuna değin. kucağında bebesi sırtında top güllesi tazenin. sarı yazmasını cephane sandığına örten ninenin ve ölen öküzünün yerine boyunduruğa koşulan dul gelinin yaktığı bir ağıt ki bilinçlerde bir mühür yüreklerde bir düğüm "ya istiklal ya ölüm!"