bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
enerjinin sürekliliği, asla yok olmayışı ve farklı formlarda yeniden ve yeniden hayat buluşu düşüncesi her zaman garip gelmişti itiraf ediyorum. ancak inanıyor olduğum her argümanın birer birer yok oluşunu ve yeniden bambaşka şekillerde inşa edilişini izledim tek beden haline geldiğimizden bu yana. bir kişiye aşık olmak değil bu sadece, ruh eşini bulmak sanırım. biz hep yan yana gelmeyi bekleyen, çoğu zaman da bunu başaran tek bir enerjiydik binlerce yıldır. kim bilir kaç hayat yaşadık, kaç defa ölüp kaç defa dirildik... ve bir araya geldiğimizde ortaya çıkan o önlenemez güçle her defasında evrenin dengelerini yeniden ve yeniden bozduk. ah aşk... gerçek aşk... benzeri asla olmayan ve olmayacak tek doğru. tek enerji.
o gün alakasız bir ülkede tam da atlantik'in kıyısında çıplak ayaklarım ıslak kuma yarı batmış halde elini tutup gözlerimi kapattığımda gördüm... öylesine net gördüm ki ruhumun kaç bedenden geçtiğini, kaç kez bu okyanusun bambaşka kıyılarında yine el ele dikildiğimizi, yaşadığımız ormanları, kedilerimizi, kaçışlarımızı, kaç defa birbirimiz için savaşmak zorunda kaldığımızı ve -bir kere hariç- her defasında bir araya gelmeyi bir şekilde başardığımızı.
bir kere hariç dediğim olay bambaşka bir yazının konusu sanırım. ama ruhumu özgür bıraktıkları için yine de teşekkür etmiştim beni yakanlara ...