durdum baktım, içlenmekse herkesler içleniyor durdum baktım, herkes ince, herkes kırık nöbet gecelerinde saatler sabahlamak bilmiyor ampul sönük, yürek garip, tavan basık beri yanda bir sıra iplik çıkar bir sıra iplik girer beri yanda ayakta durmamak ister artık bütün tezgâh başındakiler.
durdum baktım, içlenmekse herkesler içleniyor bir diyorum, göz kapaklarına yazık bir diyorum diz kapaklarına düşüversem evimin sokaklarına bir bir diyorum asiyemin sıtma iğnesi bir diyorum yoksulluğun buncası bir diyorum onca dokumanın parası elimize binde kaçı verilir
durdum baktım, içlenmekse herkesler içleniyor ampul sönük, yürek garip, tavan basık hikâyeler gazetede aynen devam ediyor dinmemiş gözyaşları ferdane teyzenin postacının çantasına merak boşuna radyolara boşuna kulak veriyor bir diyorum, göz kapaklarına yazık bir diyorum asiyemin sıtma iğnesi bir diyorum yoksulluğun buncası diyorum yetmeli artık.