İnsanın dinledikçe dinleyesi geliyor. Millet olarak yaşadığımız çevreye karşı anlamsız bir duyarsızliga sahibiz. Yaşadığımız çevrede insan hariç hiçbir canlıya saygı duymayan, yaşama hakkı vermeyen (hoş insana ne kadar değer veriyoruz orası da ayrı) toplum olarak bu tarz şeyleri çok seviyoruz. Birey olarak bir tane ağaç dikmeyiz, dikileni sulamayiz, kesecek olana engel olmayız ama doğa için çal olunca niyeyse sahip çıkarız. Haaa şikayetçimiyim tabi ki hayır ama madem bu kadar duyarlıyiz bunu bir de uygulamada/icraatta/faaliyette görelim.
Bu arada uzun ince bir yoldayım'ı efsane söylemişler.