gösterime çıktığı ilk gün, ilk seans, hakkında hiçbir şey bilmiyorken izledim. o gün okulda öğretmenlik formasyonuyla ilgili sınavlar vardı, arkadaşın birisi "öğretmen olup da n'apacan, gel sinemaya gidelim" dedi, ben de gittim.
aynı ay 9 kez daha sinemada izledim. en az 15 kez ağladım. benim için sinema tarihinde bir ilk idi kendisi. hani hep "esas oğlan şimdi gelir ve sorunu çözer" diye düşünürsün ya filmlerde, işte o düşüncenin yerle yeksan olması açısından bir ilk idi. tabi o zamanlar game of thrones yahut the walking dead portakalda vitamindi.
not: saymayı biliyorum, sinemadan eve gelirken de ağladığım oldu.