Düşüncem yeni olmasa da şu cümleyi daha yeni çokca dile getirmeye başladım " insanın amacı mutlu olmaktır."
Mutlu olamayan insan amacına henüz ulaşamamıştır ve ulaşamazsa hayatın anlamını da bulamayacaktır. Belki mutlu olsa da bulamayacak ama mutsuzken bulma ihtimali sıfırdır.
Birisini sevmek, birisinin iyi olması onunla mutlu olmaya yetmiyor bazen. Ve insanı en çok yaralayan da bu oluyor. Bütün şartlar elde mevcutken mutlu olmayı başaramamak koyuyor insana.
Mutlu olabilmek için çabalamak lazım ve bazen de bu çaba değişimdir / değiştirmektir. Ya kendini değiştirmeli insan ya da çevresini değiştirmeli sosyal veya mekansal olarak. İnsanın kendisini değiştirmesi çok zordur ve de sancılı. Artık kendisi değil bir başkası olur çünkü bu yüzden genellikle insanlar kendisini değiştirmeyi denemez istemez. Bunda da gayet haklıdırlar.
Geriye çevresini değiştirmek kalır ki bu daha kolaydır ve daha az sancılı bu sebepten insanların bir çoğu bu yola başvurur. Ve bu yol maalesef ayrılık olabiliyor. Ayrılık yeni bir yoldur ve insanlar mutlu olma umuduyla ilerler bu yolda. Ne de olsa umut fakirin ekmeği...