Itiraf ediyorum biraz kin kusmaya geldim . Belki birazdan daha çok. Bir insan hayatında bazı şeyleri sever bazılarıni sevmez bazilarina aşık olur . Iste benim askim basketboldu lakin üniversiteye gidene kadar . Ben bu spora yillarimi verdim koskoca 7 yıl dile kolay geliyor. Antalyada yasiyordum . Bilen arkadaslar varsa ortam güzeldir ortam yapmak da kolaydir. Yasitlarim cafelere barlara giderken kız peşinde koşarken ben okulun spor salonuna gizlice girer sabahlara kadar oynarim gude 7 saat 8 saat usenmezdim sıkılmazdım oynardim. Hala cok seviyorum ama anlasarak ayrilmis sevgililer gibiyiz ne eskisi gibi olabilir ne bir arada olabiliyoruz . Tek sebebi ulkemin eğitim sistemi. Sistemde sporcu yetistirmek diye bir sey yok . Herkes muhendis herkes doktor olmali sanatci sporcu bunlar kimin isine yarar. Sokayi sporcusuna sanatçısına der gibi egitim veriyorlar . Basketbola vedam üniversiteye gittigim yilda oldu . Okul takiminin kocuna gittim adam gozlerime bakmadi bile konusamadim kelimeler agzimda kaldi utanmasa kapiyi gostericekti . Neden ? Torpilim yoktu hic olmadi da denemedi bile hayat cok enteresan oysaki sehrin en iyilerindendim nereye kadarmış... suan hala burnumda kokar basketbol . Bazen nba spikeri gibi bagiririm yollarda 3luk atarim . Hayat cok garip neyi sevdiysek elimizden aldilar...
