benim ilk aşkım korkudan. bana aşık bir çocuk vardı sınıfta ama ilk başta benim aşık olmakla ilgili hiç fikrim yoktu, ip falan atlıyordum. sonra bir şeyden korkunca ben hep bu çocuğu düşünmeye başladım. karanlıktan, şimşekten, gök gürültüsünden vs. zaten galiba her şeyden korkuyormuşum. hayal kuruyorum uyuyana kadar. mesela beraber resim yapıyoruz, bisikletle geziyoruz, bokunu çıkarıyorum ip atlıyoruz. sonra ben bunu düşüne düşüne aşık oldum yanlışlıkla. o aşk geçti gitti gerçi ama korkunca hala birisine aşıksam ya da bir şeyler hissediyorsam onu düşünme alışkanlığı üstüme kaldı.