yeni evli bir çift vardı. birbirlerini çok severek evlenmişlerdi. fakat evlilikllerinin daha ilk aylarında, evliliğin hiç de hayal ettikleri gibi olmadığını anlayıvermişlerdi. aslında birbirlerini sevmeye devam ediyorlardı. ama evliliğin yükü ve sorumluluğu besbelli onlara ağır gelmişti. bu yüzden, küçük bir söz,ufak bir olay, aralarında bir kavganın kopması için yeterli olmaya başlamıştı.
bir akşam oturup ilişkilerini gözden geçirmeye karar verdiler. her ikisi de birbirlerinden ayrılmak istememekle beraber, işlerin böyle gitmeyeceğinin farkına varmışlardı.
erkek "aklıma bir fikir geldi." dedi. "bahçeye bir ağaç dikelim ve bu ağaç üç ay içerisinde kurursa boşanalım kurumazda büyümeye devam ederse ayrılmayı bir daha aklımızdan geçirmeyelim. bu süre içerisinde ayrı odalarda kalalım." bu ilginç fikir eşinin de çok hoşuna gitmişti. ertesi gün gidip bir meyve fidanı aldılar ve onu bahçeye birlikte diktiler.
aradan bir ay geçti. bir gece bahçede karşılaştılar. her ikisinin de elinde içi su dolu birer bidon vardı.
mutluluğu hak etmek için çaba sarf etmek, onu hak etmek gerektiğini anlamışlardı. mutluluk ancak birlikte inşa olduğunda mutluluk olabilirdi.
