Son dört sayısını üçer beşer alıp herkese dağıtacağım.
derdim, bu ülkenin böyle muhalif yayınlara ihtiyacı olduğunu ve bunu desteklediğimizi göstermeye çalışmak ve hiç değilse son sayılarının daha fazla insana hatta belki de daha önce dergiyi hiç okumamış olanlara bile ulaşmasını sağlamak. Böylece "ne" kaybetmiş olduğumuzu daha iyi anlayabiliriz belki ve Bundan sonra ülkenin daha neleri kaybedebileceğini, Ellerimizden kayıp gidenleri ve gidecek olanları...
Ben seviyordum pengueni, tıpkı diğer muhalif yayınları sevdiğim gibi. Hiç değilse "otoriteye direnen", bunun bedellerini ödemekten korkmayan, kendilerini güce teslim etmeyen onurlu, zeki ve yaratıcı insanlardı onlar. Hepimiz gibi onlar da "kusursuz" değillerdi elbet ama hiç değilse mücadele ediyorlardı doğru bildikleri yolda belki de hiçbirimizin yapamadığı kadar.
Dergiyi asıl kapatma gerekçelerinin açıkladıkları gibi ekonomik olduğunu düşünmüyorum açıkçası, o sadece bir bahaneydi. Ancak aslını bilmediğim bir konuyla ilgili de atıp tutacak değilim. Elbet bıçak kemiğe dayanmış ve çıkar bir yol kalmamıştır diye düşünüyorum. Yoksa hiç kolay olmamalı böylesine büyük bir aileyi dağıtma kararı almak.
Sonuç olarak üzgünüm ve hem arşivlemek hem de daha fazla insana ulaştırabilmek adına son sayılarını fazla fazla alıp dağıtacağım. Çünkü Bazen selçuk erdem'in "koyunları" gibi sürüye kapıldım, bazen uğur gürsoy'un "fırat"ı gibi en masum gözlerle baktım hayata. Birbirinden değerli onca çizerle güldüm, hüzünlendim, isyan ettim ve sonuç olarak her seferinde kendimden, bu topraklardan, hayatlarımızdan bir şeyler buldum o sayfalarda. Ve tabii ki en umutsuz olduğum anlarda "montla sıçan adamın dramıyla" yüzleşerek kendime geldim hep. O yüzden son kez yoldaşlık etmek istiyorum bu güzel insanlara ve Hayatıma güzellik kattıkları için de hepsine ayrı ayrı teşekkür ediyorum. Umarım tez zamanda yine, yeniden hepsini aramızda görebiliriz.