geçen hafta benden borç isteyen arkadaşa, cebimde ki son parayı veriyorum, al kardeşim diyorum, evli barklı adam ihtiyacı vardır diyorum, veriyorum borcu, bir hafta parasız geziyorum... adam maaşı çekiyor, hiç umrunda değil, hiç oralı değil. Unuttum havasına yatıyor... kardeşim şu aralar hala müsait değilim, olduğunda söz vericem ya da hiç vermicem desin canımı yesin. Ama böyle unuttum havasına yatmak ne kadar adice bir durum.
Başımın gözümün sadakası olsun ne diyeyim, parayı istemiycem tabi, ben o kişiler gibi utanmaz değilim... oysa arkadaş düzgün, efendi bir kişi görünümündeydi.
Bundan sonra borcu ödese dahi benim için onun hakkında düşüncelerim de değişen birşey olmayacak. Geç gelen adalet, adalet değildir. insan biraz borcuna sahip çıkar, en azından lafını açar.
Zaten ödeyecegini de sanmıyorum. Kaç gün oldu.