yıllarca içmediğim içkiydi kendisi. ya ne var bunda denilebilir ama o yılları tekirdağ'da geçirince pek hoş görülmüyor bu davranış. ne bileyim, antep'tesin fıstık yemiyorsun, çorum'dasın leblebi yemiyorsun, edirne'desin ciğer yemiyorsun gibi tuhaf bir şeydi.
sonra bir gün denemeye karar verdim. yeter bu kadar votka, cin, rum dedim ve rakı sofrasına oturdum. ilk başta yüzüm gözüm buruştu bir. ikincide daha iyi geldi. üçüncüde çok daha. artık, rakı deyince ışınlanasım var ortama.
tek başına içilmez ama. hani hem meze lazım, hem de arkadaş. viski, votka vs öyle değil. kola gibi al al iç. ama bunun sofrası olması gerekiyor. sofrada insanlar gerekiyor. ya en kötü, yanında sevdiğin, çarşafın üstünde de bir kalıp beyaz peynir...
tekirdağ'ın en yakın komşusu edirne'nin keşan ilçesinde rakı kadehi susuz, rakının yanında içilen su kadehi rakılı olur. ona da keşan dublesi derler zaten. haliyle rakıya su dışında bir şey katılmaz. su bile katılmasa yeridir. yanında içilen ise isteğe bağlı değişir elbet.