Bir kağıt alalım, üzerini beyaz pastel boya ile boyayalım, daha sonra üzerini siyah pastel boya ile boyayalım. Ne oldu ? Gri mi oldu ? Hayır, kağıt karardı.
Şimdi bir de, kağıdın üzerine önce siyah pastel boya sürelim, sonra üzerine beyaz geçelim, ne oldu ? Griye benzedi.
Demek ki neymiş, beyaz olan bir şey (insan, kişi, karakter, duygu vs.) 'in üzerinden siyah duygular geçerse, o karakter gri olmaz, direkt siyah kalır. Çünkü o'na yakışan yakaladığı beyazın saflığını sürdürmek...
Diğer yandan da siyah olan karakter, beyaz duygularla bezenirse grileşeceği, hatta daha da beyazlaştırarak grinin de açığına dönüşeceğini ön görebiliriz.
Yani evren, beyazların karaya büründüğünde gri olarak bile kalamayacağı, karaların da beyazlaşmak istediğinde pek ala grileşebileceğini gösteriyor.
Çıkarım o'dur ki, siyahlaşan karakterlere her zaman bir şans daha vardır, beyazken karaya çalmak isteyenlerin ise grileşemeyeceği, direkt kötü ruh kara olarak kalacağı aşikar.
Not: kağıda ilk önce beyaz pastel boya sürülürse, zaten kağıdın asıl rengi oluyor, üzerine kara çalınırsa zaten karalanır diye düşünmeyin. Ya da düşünün. Keyif sizin... masal'a sebep sorulmaz.