Özellikle yine gerilmiş, küçük sözlüğümüzde kimseye laf yetiştirme çabasında değilim bunu söylemek istiyorum. Ben cihatçı falan değilse kimsenin düşüncelerine kökten karşı çıkmam. Şimdi yazıya geçelim.
Beni çok kere şaşırtan hatta argo tabirle göt eden, hiçbir tahminimi haklı çıkarmayan, kendinden hiç beklenmeyen zamanlarda hiç beklenmeyenleri yapan ulus.
İmamoğlu davası, bence sapına kadar siyasi bir davadır. Mesele bence İmamoğlu da değil. Mesele karşı tarafın omurgasını kırma davasıdır.
Ben, İmamoğlu hayranı vs. Değilim ama bize nefes aldırmayan molozu önümüzden kaldıracak, halkın da büyük teveccühü olduğu belli olan, karada gözüken iki adamdan birisi İmamoğlu'dur.
Sırf bunun için bile desteklerim.
Bu ulus en despot kişilerin kellesini almış bir ulus. Monarşiyi kaldırmış, hilâfeti kaldırmış bir ulus.
Meşrutiyetler, ihtilaller görmüş bir ulus.
Aşırı derecede güç sarhoşluğu yaşayan bir grup azınlığın karşısında pısacak, korkacak bir ulus da değil. Küçük suni bir ulus hiç değil.
Ben, gazi gibi hiçbir zaman bu ulustan ümidimi kesmem, hiçbir zaman kendimi yukarısında konumlandırmam, hiçbir zaman cihan-ı allame olduğumu da iddia etmem karşısında.
Çünkü boyumun ölçüsünü öyle olduğum gibi hissettiğim zamanlarda çok defa aldı.
Ve ulusumu ne kadar çok sevdiğimi, bu ulusun bir parçası olmaktan ne kadar çok gurur duyduğumu bana tekrar hatırlattı şu zamanlarda.
Biz Rusya, İran, çin değiliz. Kabul, bir Fransa da değiliz ama öbürleri de değiliz.
Çok köklü bir isyan kültürümüz vardır, köklü bir demokrasi tarihimiz vardır.
Köklü ki biz cumhuriyeti ilan edebildik, köklü ki batı dışı topraklardaki ilk büyük direnişi verebildik.
Bunun için kendisine yukardan bakanların biletini önünde-sonunda, ne kadar engel çıkarsa çıksın keseceğini düşünüyorum.