dün gece gördüğüm rüyada mlkp militanı/sempatizanı olarak arz-ı endam eden rahmetli büyücü. birleşik amerika'daydık ama neresindeydik bilmiyorum, büyük bir metropolün ara sokaklarındaydık. bir yandan elindeki asayla çevredeki devasa binaları alevler içinde bırakırken bir yandan da ''yaşasın partimiz, marksist leninist komünist partimiz'' diye slogan atıyordu ya lan eleman... sonra ara sokaklarda yürümeye devam ederken bana garbis altınoğlu'yla olan anılarını anlatmaya başladı. garbis'in 12 eylül zindanlarında nasıl da aslanlar gibi direndiğini... ben daha olayın şokunu atlatamadan gel seni garbis'in evine götüreyim dedi. ben daha ''hassiktir lan garbis altınoğlu öldü bile, hem yaşıyor olsa bile birleşik amerika'da işi ne'' diye sormaya kalmadan voldemort asasıyla bizi istanbul'a ışınladı. küçük bir apartman dairesinde gözlerimi açtım. garbis de oradaydı. bir sandalyede bacak bacak üzerine atmış oturuyordu. yüzünde o alışılmış kararlı ifadeyle bakarken voldemort'la beni görünce acı acı tebessüm etti. ''nasılsın?'' diye sordum, ''çok yorgunum ama kendimi iyi hissediyorum, alnı ak başı dik yaşamanın gururu içindeyim, içim gayet rahat'' dedi. uyandım.
bu nasıl bilinçaltıdır, psikolojidir, biri çıksın açıklasın arkadaş...