bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
son bir haftadır geceleri çok zor geçiyor. Korkunç bir nefes darlığı yaşıyorum.
Önceden de oluyordu ama bu kadar şiddetli olmadığı ve kısa sürdüğü için üzerinde pek durmuyordum. Aslında bu hikaye çok daha eskilere dayanıyor: daha çocukken astım atakları geçirdiğim ve kronik bronşitli olduğum bir dönemim olmuştu.
Son bir yıldır kendimi mental o kadar yıprattım ki uzun zamandır uyuyan bu hastalık yeniden uyandı.
Ağrıya, acıya, gündelik hastalıklara dayanma gücüm var. Ama şiddetli ve uzun süren bir nefes darlığı hiç birine benzemiyor. Bir gece öyle kötü oldum ki, bir ara intihar etmek bu boğulma hissinden kurtumanın tek makul yolu gibi gözüktü. Kendimi benzer sıkıntılar yaşayan seneca'nın sözleriyle avuttum: "acı çok şiddetli olursa uzun sürmez çünkü o zaman insanı öldürür, çok şiddetli olmazsa uzun sürebilir ama buna katlanmak zor olmaz." Açıkçası nefes darlığının bu kadar acı verebileceğini tamamen unutmuşum. Bunun en kötü tarafı da uzun sürdüğünde buna bir panik duygusunun eşlik etmesi. Çünkü bir türlü kendinize gelemiyorsunuz ve bu nefes darlığı artık hiç geçmeyecek gibi tuhaf bir düşünceye kapılıyorsunuz.