şair tiyatro oyuncusu değildir. oyuncu her oyunda oynadığı karaktere göre bir kişilik takınır, şair ise her şiirde şiirin gereklerine göre bir tavır takınamaz. tavır şiirsel nedenlerle "takınılmışsa", yine şiir olmuyor. önce tavır gelir, sonra şiir. sahici şiir; sahte, ezbere, gerçekten inanılmayan tavırlar, düşünceler, duygularla yazılamıyor. böyle yazıldığında, mükemmel dizeler, eşsiz bir dil, çarpıcı imgeler ve kelime kullanımları, harika bir müzik çıkarabiliyor ortaya, fakat iyi bir şiir okurunun burnundan sahtelik kokusunu, gözünden kalpazanlığı gizlemek mümkün olmuyor.
divan şiirinde,
ikinci yeni'de ve günümüz şiirinin çok büyük bir bölümünde olduğu gibi.
--
spoiler --