1. temelde ikisi de oldukça eksik ve insanlarla iç içe ola ola hayvanlıklarını unutmuş olan iki canlının karşılaştırması. eksiklikleri; kendi başlarına artık hayatta kalma ihtimallerinin olmaması. hayvanlıklarını unutmaları da; tamamen asimile olmaları, insanoğlunun kendilerini köle gibi çoğaltması, büyütmesi, yetiştirmesinden ileri gelmektedir.

    ben hep kedici oldum ama köpeğin bir insanı sahiplenmesinin kediye göre çok daha kısa sürdüğünü de biliyorum. 3 yıla yakın bir süre de ikisine de evin içinde baktım. köpeği gezdirmesi çok eğlenceliydi ama üçümüzün üst üste, alt alta yatmaya çalışırken yatağa sığışmamız berbattı. köpeği itiyorsun ama ne hareket ediyor ne de umuru oluyor. kediyi tek tekmede yataktan uzağa doğru roket gibi fırlatabiliyorsun mesela. ayrıca kedi çok daha çabuk unutuyor kendisine yapılan olumsuzlukları. bir sonraki öğününde biraz sevin, önceki gün sizi çıldırtmasına karşı bağırıp çağırmanızı falan çoktan unutmuş olacak.

    köpeğin iq'sunun çok düşük olduğunu ivan pavlov kanıtlayamadı belki ama komutla her hareketini düzenleyebildiğiniz bir hayvandan bahsediyorsunuz son tahlilde. evdeki 11 yaşındaki kedinin su kabını değiştirip başka bir yere koyduğumda bile söyleniyor, "sıçayım yapacağın işe!" falan diyor. o yüzden, kendi aklı kalmayacak kadar köreltilmiş, sadece komutlara göre yaşayabilen bir hayvanın kendi hayatını tek başına sürdürebilmesi mümkün değildir. sokağa bırakılan köpeklerin kedilerden daha az yaşaması da doğrudan bu iq'suzluk ve "insanoğlunun acımasızca kendisine bağlı yaşamasına nede olduğu hayvanlar" üst başlığıyla alakalı.

    kendinizden başkasını sevebilin de; kedi olmuş, köpek olmuş; nemo problemo.
    #289708 lake of the hell | 9 ay önce
    0karşılaştırma