Eskiden işlek olan küçük sahil kasabası. Şu anda toz ve kovboy filmerinde yuvarlanan şeyler uçuşuyor. Mülteci de gelmemiş baya baya herkes taşınmış havası oluşturan yer. Onda da 10 kişi varsa 8i ağır dertli (ben başta olmak üzere).
Fırsatı olan birbiri ile dertleşsin. Seçimden sonraki enkaz durumu ve bunun sadece ekonomiye değil insan ilişkilerine olan yansıması (birden değil kümülatif bir toplumsal çöküş elbette) bizi bu hale getirdi.
Para yok ya da zar zor yetiyor ya da borç harç içindeyiz. Tamam diyorsun bir şekilde hallederim aç durmamak dışında. Ama sosyal hayat olmuyor bu sefer de ya da sosyal hayatın ve ortamın kısıtlanıyor.
Düzgün insanlar bulayım hayatımda olsunlar istiyorsun gerek sevgili gerek dost olarak, herkes çıkarcı puşt ya da dengesiz ruh hastası çıkıyor.
Sizi çok iyi anlıyorum sözlük ahalisi. Hepsini yaşıyorum, yaşadım ve muhtemelen yaşayacağım.
Depresyon artık standart ruh halim, biraz iyi hissedersem normale dönüyorum ben de. Mutluluk, gerçek anlamda olanı uzun süredir yok.
Boş vaatler, umutlar veremem, hepimize sabır diliyorum.