ben onları kurtardığımı sanıyordum ama aslında onlar beni kurtarmış. Eğer bugün bir parça anlam buluyorsam, biraz olsun mutluysam onların sayesinde oldu bu.
geriye dönüp baktığımda Benim hayatımın en anlamlı karelerinde hep onlar var. gerçek bir dostluğun bütün işaretlerini masum yüzlerinde görebiliyorum.
benim Hayata dönük en büyük pişmanlığım onlara daha fazla vakit ayırmamak. doğrusu çok vakit kaybettik. onlar yaşlandıkça anlıyorum ki beni her seferinde hayalkırıklığına uğratan sevgililerime, arkadaşlarıma ayırdığım her dakikayı aslında onlardan çalmışım. Onlar beni hiç hayalkırıklığına uğratmadı, bakışlarında hiç bir çıkar izi yok, beni hiç kimse onlar kadar sevmedi, kimse özümü onlar kadar tanımadı.
bu insan ilişkilerinin ikamesi değil. Bunu söylemek değerini düşürmek olur.
hayvanları sevmeyenler bu büyük mutluluğu hiç bir zaman bilemeyecek ama bundan mahrum kalmayı da hak ediyorlar.