geçenlerde netflix belgeseline denk gelip izlediğim oyuncu.
çok düzgün, çok başarılı bir belgesel olmuş.
futbolla çok ilgili olmasam da bu tarz belgesellere denk gelince izliyorum. ama bu belgesel bir başkaydı.
adamı hep çok sevmişimdir (birçok kadın gibi) ama efendiliğine, öz disiplinine, çalışma azmine ve küllerinden doğuşuna şapka çıkardım.
yaşadığı bazı şeyleri kaldırabilecek insan sayısı çok azdır.
o derece zorbalığa maruz kalsam o kafa sağlığında kalabilir miydim ya da o süreçten bu kadar sağlam çıkabilir miydim sorguladım.
yakışıklılığının yanında kendine has moda anlayışı ve seçimleriyle, çok severek yaşadığı aşk hayatıyla aynı zamanda magazin de barındırıyor.
elinden gelenin çok fazlasını nasıl yaptığını izledim.
hayran kaldım.
geçmişe dönük yarım mücadelelerim canımı sıktı. etrafı sallamayıp azmetseydim ne olurdu diye düşündürdü.
bazı yerleri ders niteliğindeydi.
bir "beckham" neden kolay olunmuyor anlıyorsunuz.
sadece iyi futbol oynayarak bir halt olunmadığını da, beline silah sokup milletin karısına kızına sarkan futbolcularımız izlerse anlar umarım.
ahlak bambaşka şey.
ha yetiştirdiği çocuktan da anlayabiliyorsunuz bunu.
geçen denk geldim, tesadüf, en büyük beckham oğlan bir gece kulübüne alınmıyor, kapıdan çevriliyor, çocuk teşekkür edip iyi akşamlar diyor.
halbuki yarım saat sonra orayı basmalıydı.
on numara adammışsın beckham. candın canan oldun.
yolun açık olsun.
not: adamın bazı ortaları ve pasları öyle acayip ki kale önünde ben olsam bile gol atardım sanki.
inanılmaz.