Benimkinin (kendisi part time sokak kedisi olarak çalışıyor) bu yaz 3 tane kuş yakaladığına şahit oldum.
Birincisinde komşunun bahçesindeydi, bahçeye girip kuşu kurtaramadım. Bu olayda kuşla oynarken 2 blok ötedeki komşunun kedisi gelip benim kediyi dövdü ve kuşu elinden aldı. Kuşu yiyemediği gibi üstüne dayak da yedi.
İkincisinde "lan bugün kuşlar ne güzel, cıvıl cıvıl" diye düşünürken kafama dank etti. "Yav bizim kız yine kuş yakalamış olmasın?" Yakalamış eşek sıpası. Akıllanmış bu sefer kuşun işini erken bitirmiş. Yine kurtaramadım kuşu. Tam o esnada komşunun kedisi yine geldi ama kediyi ben kovaladım.
Üçüncü olayda daha da akıllanmış. Ağzında kuş ölüsüyle fırtına gibi eve girip benim yatağın altına kaçtı, orada yemeye çalıştı. İkisini de dışarı attım.
"Ulan yakalıyor ama gerçekten yiyor mu ki" sorumun cevabını da bir başka olayda aldım. Yemiş, sindirememiş ve halıya kanlı kanlı kuş tüyleri kusmuş.
Artık vukuatı yok, ya da fazla akıllandı bilemiyorum. Kuşların tüylerini yemiyor, evin içine de getirmiyor olabilir. Bazı günler kabında mama eksilmiyor ama lıkır lıkır su içiyor. Bir şeyler çeviriyor, bir yerlerde karnını doyurup geliyor ama detayını bilmiyorum.
Ya kuş yakalayıp yiyor (yediği şey inşallah fare değildir. ya da faredir. öff. hangisi daha kötü bilmiyorum. Bir kere daha halının üstünde kanlı kusmuğa basmak istemiyorum) Ya da kendine bir yağlı kapı buldu, sevimliliğiyle komşuları yaş mama haracına bağladı. Her şey beklenir ondan.
Neyse, gelelim tanıma. Mama kedisi iyidir. En azından yanlışlıkla kusmuğuna basarsanız beterin beteri olduğunu bilirsiniz.
