Kahvaltı için sıcak ve taze ekmek alma davasının evin erkek çocuğuna -varsa- iteleme savaşıdır.
Her sabah aynı terane sonsuz döngüde tekrar edilir aileyle aynı evdeyseniz, en çok dA yaşınız küçükken daha çaresizsinizdir.
10'lu yaşlarda ortalama bir Türk erkek çocuğu,
Anne: x haydi kahvaltı hazır, ekmek al da gel.
Erkek çocuğu x : niye her gün ben alıyom ya bir gün de başkası alsın.
Taşfırın baba: ben mi gidecem lan bu yaşta, kalk git ekmek al, benim sinirimi Bozma.
Erkek çocuğu x: ya banane ya ben bıktım, gitmicem bugün de başkası alsın.
Taşfırın baba: lan ben kime diyorum, oraya getirme beni.
Anne: iyi tamam oğlum ben giderim, bağırma çocuğa ben giderim.
Erkek çocuğu x: tamam anne, bırak ben giderim ( annesinin mahzun haline dayanamaz)
Anne: tamam oğlum ben giderim ya.
Erkek çocuğu x: tamam anne, ben gidecem ya; bırak. ( parayı alır çıkar.)
Ve döngü bir gün daha devam eder. Anne ve baba iyi-kötü polisliği oynayarak modern çağın bu sonu gelmez savaşını, ebediyete kadar devam ettirebilirler.