bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Bugün Erdoğan iktidarını bir 5 yıl daha uzattı, Arnavut kaldırımlı çocukluğumun Fatsa'sında daha Ecevit'in posterlerinin rengi tam solmadan, Ecevit'in posterleri tamamen duvarlardan kazınmadan tanışmıştım kendisiyle ve ampulüyle.
Bisiklet sürerken dikkatimi siyasi afişler çok fazla çekiyordu hepsine de dikkatle bakıyordum. Ecevit, mesut yılmaz, haydar baş, Cem Uzan kimleri görmedi ki o küçük koyu kahve rengi gözlerim.
Bunların bazıları gerçekten bazıları siyasi olarak meFTA oldu ama bu tayyip ve ampulü hiç gitmedi.
Sonra O çocuk büyüdü, 25 yaşına geldi ve hâlâ o ampulün söndüğü günü göremedi, öbür seçimler de 31 yaşına geldiği zaman olacak eğer yaşarsa.
Sinirden kudurmam gerekirdi ama Adnan Menderes'in ipe giderken söylediği cümlelerin ölülüğündeyim.
Hiç kırgınlık ve kızgınlığım yok niyeyse, hatta fazla nötrüm daha bir şeyden de çekinmiyorum daha kaybedecek bir şeyim kalmadığı için de olabilir bilemiyorum ama uzay boşluğunda gibiyim gerçekten ne ses var ne hava.
AKP'lilerin Mohaç meydan muharebesi'ni kazanmışçasına abarttıkları zafer konvoyları dahi beni kızdırmıyor sadece gürültülü müzik açılınca ağrıyan baş gibi başımı ağrıtıyor.
Vay be adam bana çeyrek asrımı kapattırdı ne diyeyim.
Bu sonuca meydan vermiş herkes kıçına kına yakabilir çünkü istedikleri şey gerçekleşti.
Bilmiyorum Altan, bu işler ve ben ne olacam neye varacağım bilmiyorum.
Benim akıl ve mantığımın sınırları şu an için bitti, daha üzerine düşünmeyecek, ertesi gün elimi yüzümü yıkayacak hayatıma tekrar başlayacağım.
Sisifos gibi her gün yeniden başlamalı ve bıkmamalı; dediğim gibi kaybedecek ne kaldı ?
Ekleme, artık aklı başındaki insanların bireysel takılmak yerine örgütlenip birbirlerini kollaması da çok önemli bir raddeye geldi.
Onu da geçmeyeyim, unutulmamalı ki birlikten kuvvet doğar.