bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
Biraz uyumaya başladım, günler sonra.
Ne kadar lüksmüş…
Uzun yol geldik, gelirken bi yerde mola verdiğimizde meyveli soda içtik.
Ne kadar lüksmüş…
Ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum.
Annem, babam, ablam, köpeğim, kedilerim hisseder de üzülür diye ağlayamıyorum günlerdir.
Çok dostumu kaybettim.
Çok insan kaybettim.
Herkes soruyor “yakın akrabadan kaybınız var mı?” İlla akraba mı olması gerekiyor canımızın yanması için.
Binlerce insan kaybettik.
Biz değil sadece hepimiz kaybettik.
Bu ülke binlerce insan kaybetti.
Hani bi Adem bi Havva vardı da oradan gelmiştik ?
Hani hepimiz kardeştik ?
Kaybın derecesi mi sorulur arkadaş ya !
Çok çok çok iyi insanlar da denk geldi bu süreçte gerçekten ama öyle tuhaf insanlar da denk geldi ki “ulan şu zamanda bile mi” dedim.
Kendi evimizden kurtarabildiğimiz erzakları önce tüketip kendi erzaklarını paylaşmayanı da gördüm.
Gelen yardım kolilerini beraber kaldığımız evde saklayanı da gördüm.
Hayvanlarımızdan dolayı bize bu süreci zindan edeni de gördüm.
Evet arkadaşlar bizim de her şeyimiz, mutlu bir yuvamız vardı gerçekten. 2 dakikada yok oldu her şey. Ve siz hala bundan akıllanmıyorsunuz ya. Ne diyim ki sizlere ? Canımız kalmadı, içimiz dışımız kalmadı, en ufak seste, ayak sallanmasında, kamyon geçmesinde kalbimiz çırpındı, anlayamazsınız. Anlamayacaksınız. Biliyorum. İnsan yaşamadan anlamıyormuş zaten hiçbir şeyi.
Kendimden çok aileme, hayvanlarımızı düşündüm tüm bu süreçte. Kaybı olan bi tek ben vardım aileden ama ağlayamadım. Sizin içinizde fırtınalar koparken ananız babanız üzülmesin diye sustuğunuz olmadı mı hiç ? Heh işte onun binlerce mislini düşünün. Her gece herkes uyusun da biraz ağlayayım dediniz mi hiç ? Heh işte öyle.
Kafanızı çevirdiğiniz her yerden çığlıkları duydunuz mu hiç ? Kendi ailenizi düşünmek zorunda kalıp o seslere cevap verememenin çaresizliğini yaşadınız mı hiç ? Cevap veremediğiniz sesler oldu mu ? Adım atmaya çekindiniz mi hiç hayatınızda ? Nefes almaktan utandınız mı ?
Olmasın kardeşim, asla başınıza gelmesin. Ayağınıza taş değmesin güzel kardeşim. Kimse bunları yaşamasın. Ama biz yaşadık.
Nasıl bir şey hiç öğrenmeyin gerçekten. Asla bilmeyin bunun acısını. Gözünüzü kapattığınızda o anları defalarca asla yaşamayın.
Bir de süreçte bu insanlara/bizlere/depremzedelere bok gibi davrananlar var biliyor musunuz ?
Devlete ödediğiniz vergilerin sonucu bekliyorsunuz diye sizi aşağılamaya çalışan insanlar var mesela devlet kurumlarında.
Hayvanlarınız var diye sizi koskocaman o evlere sığdıramayan insanlar var arkadaşlar. 15 saat yol yapmanıza sebep olanlar.
Sözde evlerini açıp 2 gün sonra apar topar göndermek isteyip bir de kedi/köpek tüyünü bahane ederek size hayvanlarınızın hiç bulunmadığı odaları bile temizletmek isteyenler var.
Gelen yardımları saklayan, çalan, sonra satarım diye stok yapan insanlar var.
Enkazdan biri çıkarılırken kılını kıpırdatmayıp tam çıkarılma anında video çeken insanlar var.
Eviniz oturulamayacak haldeyken, siz soğukta dışarıda donarken kendi evinde çay demleyip “ay biz de an önce kahvaltı yaptık” diyebilen insanlar var.
Bir sürü bahaneyle sizi evine istemeyen akrabalar var.
Bunların tam tersi çok vicdanlı, çok iyi niyetli insanlar da varmış gerçekten. Bunu da yazacağım bir gün ama öfkem, kırgınlığım, acım azaldıktan sonra yazacağım ancak.
Bazıları maalesef var bazıları iyi ki…