biz buna kısaca dinlenme tesisi soğuğu diyebiliriz. zira serin hava pek narin kalmış bu tanımda.
bu soğuk tokat gibi bir şeydir.
nereye gidiyorsanız gidin, güneye, sıcak diyarlara gidiyor olun hiç fark etmez. özellikle gece yolculuklarında insanı bir hermann hesse'e çevirir, insan nedir ki, hepimiz hayat yolunda bir yolcu değil miyiz allasen? şeklinde felsefelerde bulursunuz kendinizi.
ve hep ince hep hazırlıksızsınızdır o soğuğa karşı, hep yetersizdir elinizdeki hırka, mont... evde dolapta duran, yok anam bu kadar da soğuk olmaz diye bıraktığınız o kalın montunuz geçer aklınızdan.
orada öylece dikilirken ve hayatı sorgularken hortumla otobüsün camları yıkanmaya başlar ve içiniz titrer.
kemalettin tuğcu romanlarındaki fakir ötesi insancıklar gibi kalakalırsınız ayakta.