bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
selamün aleyküm club of 27,
bugün de boktan düzen(sizlik) beni öldür(e)medi. bilinç yokluğunun nasıl bir nane olduğunu tatmış olmak ölüm korkumu körüklüyor olsa da bir yandan ve de bir ihtimal gözü başka galakside açma vaadine de sıcak bakmıyor değilim. iyisi mi eve gidip kalan son iki biramı içeyim, dedikten sonra eve gidip ertesi gün uyanmam gereken saate kadar öylece ve sadece uyanık kalarak geçirdiğim günlerden birindeyiz. iki buçuk aydır son iki biramı aynı sebep(ler?)le içmiyorum. kendine birtakım görevler yükleyen kontrdepresyon kimseler tarafından öyle bi' şey söyleniyor ki heyecandan gözlerim parlayacak ve tiz bir sesle kabul edeceğim öngörülerek, öyle bi' şey ki hiçbir anlamı yok. aslında, bilmiyorum ve tanı koyacak bir yetkinlikte değilim fakat, depresyonda veya herhangi başka bir popüler sıkıntının içinde değilim. sadece, biraz uzunca bir süredir canım çok sıkkın.
ama yine de hayattayız. insanın ruhunu ısıran kalabalık bir sokaktan tenha bir yere sapmanın verdiği rahatlığı da tadacağız tekrar, biriyle göz göze geldiğimizde o tarifsiz çarpıntıyı da. işeyeceğiz litrelerce en son anlarda. istediğimiz şeyler her zaman mı olmamaya devam ediyor yoksa isteklerimiz mi sıkıntılı çözemeyeceğiz belki ve bir ihtimal bazıları olacak. olunca, eh yani ne bekliyordun, çok da bir şey olmayacak. olacak ya da olmayacak, ciklet kadar anlamsız ve fakat ikram edilirse geri çevrilemez. karın ağrısı gibi bir hayat. osursan geçer ama bu sefer kokar.
keşke gelebilseydin anneciğim. olsun, belki sonra. iyisi mi eve gidip kalan son iki biramı içeyim.