Öğle tatilinde yürümeye başladım. Yeniden. Enfes bir yürüyüş alanım var, Yeşilliklerin ve bahar kokularının içinde. Bugün orada yürürken beyaz renkli bir araba fark ettim. Yol kenarına park etmiş. Siyah camları var. İçinde biri var mı yok mu belli olmuyor. Tam yanından geçerken candan bir el uzandı sigara külünü silkti dışarıya. O an içinde birinin olduğunu anladım. O kadar enfes bir köşede durmuş ki üstünde ağaç dalları, dallarda da kuşlar var. Etraftaki tek ses benim adım seslerim ve kuşların sesleri. Uzun zamandır gün içinde hiç sigara içmiyorum. Ama o an o ortamda durup sigara içmek istedim. O camdan uzanan elin sahibini görmedim. Erkek mi kadın mı bilmiyorum. Ya da yalnız mıydı yanında biri var mıydı bilmiyorum.Ama nedense o an durup o kişi her kimse tanışmak, konuşmak, susmak ve birlikte sigara içmek geçti içimden. Oysa o andan önce kimseyle kişisel tek kelime etmeden geçti gün ve hiç de rahatsız değildim. Bazen bi tuhaflık oluyor bana. Anlamıyorum kendimi.