ne garip durumdur ki insanın en temel hakkından yoksun olma durumudur. insanın bir evi dahi olmayacaksa yaşam yaşam mıdır yahu? senelerdir çalışıp didinen insanların onca emeği nerede? nerede olduğunu elbette ki biliyoruz... insanlar artık kirada bile oturamıyor. çünkü insanlar artık barınamıyor. ya da birkaç aile birlikte oturmaya başlıyor. ev arkadaşlıkları gırla. tek başına eve çıkmak zor şu dönemde maalesef. böylelikle artık barınma hakkı da bir mücadele konusu olarak karşımızda dikilmiş duruyor. tarihte yaşanmış bazı kesitler var barınma mücadelelerinden. şöyle özetleyeyim biraz;
1915'te iskoçya'nın liman kenti glasgow'da sanayinin gelişmesiyle birlikte işçi göçünde de artışlar meydana gelmiş. bu durum da konut sorununu oluşturmuş. pahalılık, artan kiralar yüzünden evden çıkartılan aileler derken bugünkü türkiye'nin halini yaşamışlar. ancak yeter artık demişler ve emekçi kadınlar "taşınmıyoruz" diyerek kira grevini başlatmışlar. kısa zamanda 20 bin aileye ulaşıldığı söyleniyor. İşçi Partisi Konut Birliğinden Mary barbour adlı bir kadın grevlerin başını çekiyor. patronlar ve polisler baş edemedikleri kadınlara "mary'nin orduları" adını veriyor. grev aylarca sürüyor ve aileler taleplerini kabul ettiriyorlar. hatta kiraları 1914 seviyesinde donduran ve artış için mülk sahiplerine bir çok kısıtlama getiriliyor.
yine aynı şekilde 1930'lu yıllarda Amerikan işçi sınıfı işsizliğe ve barınma sorunu için mücadele etmiş yüz binlerce kişinin katıldığı yürüyüşler düzenlemiş. işsizlik yardımı vs gibi haklar kazanılmış. işsiz konseyleri aracılığıyla boşaltılan evlere eşyaları eve geri taşıma gibi bir dayanışma ağı oluşturulmuş. 1932'de 77bin aile bu sayede evlerine geri dönmüş.
ikinci dünya savaşı sonrası ingiltere'de de keza aynı şeyler. savaşla birlikte evler yıkılmış ve tekrar yapılana kadar konut bekleme sıralarında insanlar heba olmuş. nereyi bulurlarsa evi sayıyorlarmış. kamplar oluşturulmuş. 1946 yılının Eylül ayında yaklaşık 45bin kişi kamplara yerleşmiş. kamplarda insanlar tabi boş durmamış komünler oluşturmuşlar. kreşler, ortak yemek pişirme alanları , çamaşır yıkama gibi bir çok kolektif çalışma yürütmüşler. böylece dönemin hükümeti barınma konusunda tavizler vermek zorunda kalmış.
2021'de türkiye'de pek çok yerde özellikle de öğrencilerin başlattığı "barınamıyoruz" sesleri yükseldi ancak örgütlülük sağlanamadığı için yavan kaldı. ancak elbette böyle gitmez.
