içinde bir süre bulunduğunuzda ne "zaten arkadaşımdı, şimdi iyi bir ekip olduk" kuralının işlediğini gördüğünüz ne de "ilk kez grupta tanıştık, dost olduk" mottosunun geçerliliğini kanıtlayabildiğiniz hede. ikisi de amaca uygun ilerler; yani, önce iyi müzik yapmada üzerine düşeni yapan bir eleman olacaksın, sonra arkadaş mı, dost mu, sevgili mi olacaksınız; size kalmış. grubu bağlamaz bu.
ben üniversite hazırlıktayken kurduğumuz, üyelerinin hepsinin benden en az 3-4 yaş büyük olduğu bi' grubumuz vardı. mehmet emin adında da bi' ritimci vardı. bizim solocunun hemşehrisiydi. ben kendisini dev aynasında bu kadar büyük görüp çevresine bu kadar toksik olabilme kapasitesine sahip az insan evladıyla tanıştım. 5 vakit namaza başlatmaya çalışıp kendince "dine döndürdüğü" solocu kafayı yedi, okuldan sonra akıl hastanesine falan yattı. vokal kızceğize "ben sana sevgili ayarlıcam, ortamım geniş" dedi, bulduğu adayların hepsi kızın hayatına en az 1 ön yargı ekledi. grupça sahne almak için götümüzü yırttığımız köhne barların biriyle o konuşmaya gitti, bar sahibi bizi "grupla ya da grup olmadan bu mekana bi' daha giremeyeceksiniz, öldürürüm sizi yoksa" diyerek kovdu. halâ sosyal medya hesabımda ekli kendisi. hikaye paylaştığını her gördüğümde ağız dolusu küfrediyorum.
bir müzik grubu olabilmek için önceden tanışıklığınızın ya da sevişme tecrübenizin falan önemi yok. müzikal olarak ne kadar birbirinizi tamamlayabildiğiniz ya da eksilttiğiniz önemli. bizim fraktal (müthiş grup adıydı be) grup elemanlarından birinin eksiltemediğimiz egosu yüzünden kötü anılar dehlizinde yüzüyor halen. fraktalı oluşturan insanlar gibi olmayın siz.