"artık demir almak günü gelmişse zamandan, meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan..."
üstünde fotoğraf bulunmayan, arka planı kapkara son sayısının kapağının üst kısmında yahya kemal'ın yukarıdaki mısraları yazıyordu. önce "bu ney lan?" demiştim, sonra eşek kadar son ibaresini görüp üzülmüştüm. internetin olmadığı ya da daha yeni olduğu yıllarda, benim gibi taşra oyuncularının rehberiydi gameshow... şimdi elimdeki sayılara bakıp bakıp duruyorum hala. ne güzel şeymiş diyorum "acaba yeni sayısı geldi mi?" diye stres yaşamak. en büyük dertlerimden birisinin oyun yüklettiğim disketin bad sector hatası vermesi. sınavı asıp oyun oynamak ya da sinemaya gidip cesur yürek filmini 4. kez izlemek. ilk kez bira içip bir tane bira ile bile leyla olmak. hastası olduğum izmirliye her sabah çıkma teklif etme kararıyla kapıdan çıkıp gördüğüm an yolumu değiştirmek. ilk kez cesaretimi topladığımda ise dişinde yeşil bişi kalmış demesiyle aşkımızın başlamadan bitmesi... boru takımıyla batak ya da king oynamak her öğlen arası. ya da bir merakla basmane'de kerhaneye gidip ablalardan korkup yusuf yusuf kaçmak. ne güzel şeymiş aslında o yıllar yaşarken kıymetini bilmemiş de olsak.
belki yarın, bugün de güzel gelecek. kim bilir.
velhasıl kelam, güzel dergiydi. ve belki başkaları tarayıp atmıştır internete ama ben de bütün sayılarını okunabilir halde atacağım ilk fırsatta.
