bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
merhaba dostlar,
bugün buraya bir veda mektubu bırakmaya geldim. veda mektuplarını, sonuçta bir yerden gidilecekse buna rağmen oraya bir şeyler bırakmayı, hatta direkt vedaları falan sevmem aslında. fakat bu sefer; bazılarınıza belki uğraşmamak için, belki uzatmamak için direkt söyleyemediğim ve içimde kalan şeyleri kusmak için bir istisna yapacağım. başka sebeplerle birlikte en büyük motivasyonum bu. isim falan da vermeyeceğim çünkü suçlama yapmıyorum. sadece son kez anlatmak istiyorum, okurken kendilerini satırlarda görüp biraz düşünürlerse bu bana yetecek sanırım.
öncelikle şunu da söylemeliyim ki çok azınızla birebir bir iletişimde bulundum. hani büyük bir çoğunluktan bahsedildiğim sanılmasın.
burayı ilk keşfettiğimde oldukça küçüktüm, özellikle de platformun yaş ortalamasına göre. burada yazar olmak istememin sebebi buranın küçük bir yer olduğunu keşfetmemdi. görece küçük desem daha iyi olur belki. hem görülmek hem de hiç var olmamak istemiştim. birileri sesimi duysun ama o kişilerin gerçek hayatta karşıma çıkmayacaklarından emin olayım. sözlüğün radyosu olması çok ama çok ilgimi çekmişti. sözlük yazarlarının birbirleri ile olan muhabbetleri de çok samimi gelmişti.
o zamanlar daha çok araştırma yapmayı seven bir yapım vardı, keşke saf bilgiden umudu olan o temiz çocuk olarak da kalabilseydim ama hayata diş bilemeyi tercih etmişim şöyle bir baştan sona okuyunca, saçma sapan şeylerle savaşmayı daha değerli bulduğum düşünülebilir. sınavlar, şehir değişikliği, daha fazla sorumluluk falan derken başta samimi bulduğum ve aralarına katılmak istediğim o topluluğu yakalayamadım tabi. daha sonra tamamen içimi kusmak gelmeye başladım ki bu da sanırım aşırı depresif, sadece olumsuz düşünen bir insan olduğumu düşündürdü. neyse, bunların bir önemi yok artık.
dediğim gibi çok azınızla birebir iletişimde bulundum fakat bazı şeyler bana kötü hissettirdi. manipülatif hatta belki hastalıklı geldi.
ben burada bir şeyler paylaşmak için varım ve değerim ne olursa olsun gözünüzde böyle kalmalıydı. eğer paylaştığım şeyler size zevk veriyorsa beni sevmeliydiniz. benden beklediğiniz şeyleri gerçekleştirme potansiyelim olduğu için değil. bunu bir kez yaşamadım ve bu garip bir durum. yorum yapıp beğeniyorsunuz ya da beğenmiyorsunuz okumaya zahmet ettiğiniz için bile müteşekkirim fakat istediğiniz bir şeyi yapmadığım an birden tüm iletişimin kopması bana samimiyetsiz hissettirmeye başladı. ben yazılarımı beğendiğiniz için benimle iletişime geçmek istediğinizi sanıyorum ama benden bir şey istenileceği için yazılarım beğenilmiş gibi bir hale geliyor durum. olay şu ki tüm bunlar yüzünden artık burada yazma motivasyonu bulamıyorum.
birilerini incitmek için yazmıyorum, hatta belki de silerim pişman olup. çünkü kesinlikle taciz edilme gibi bir durumdan bahsetmiyorum ya da kasti olarak rahatsız edildiğimi düşünmüyorum, kimseyi her hangi bir sebepten suçlamıyorum. bence farkında bile değillerdi sadece durumun. fark edilsin istediğim için yazıyorum.
hesabımı silmeyeceğim ama eğer adminler tarafından herhangi bir gerekçe ile silinmesi daha uygun görülürse silebilirim.
bir iki parça yazımı alıp wordpresse taşıyorum kendimi , gerçekten sadece yazdığım şeyleri okumak isteyen, takip etmek isteyen birileri varsa diye sodyumtiyopental.wordpress.com/... de bırakacağım. şu an yapım aşamasında tabi...
her şey için teşekkürler, hepinize güzel mesailer diliyorum...