abd'ye açılmak isteyip açılamayan şarkıcıların kendisini hep "ahmet ertegün bize bohmiir" tadında eleştirdiği kişi. oysa abd'ye açılmak, eğer orada müzik yapmaya başlamadıysanız veya abd'li askerler "bak türkiye'de böyle müzisyenler var" demediyse o kadar kolay değil. the beatles bile abd'ye girebilmek için canını dişine taktı; şarkıları avrupa'yı kasıp kavururken, abd listelerinde sıfır çekti. öyle "ahmet ertegün bize bohmiir" demekle olacak iş değil o. "the beatles" diyorum bakın...
mesela japon gruplar abd'ye girebiliyor. çünkü abd ve japonya arasında 19. yüzyılın sonundan itibaren başlayan bir kültür alışverişi (haruki murakami bile bu alışverişin bir neticesidir.( (bkz: kobe) ) ) var. 20. yüzyılda da japonya'yı işgal ediyor zaten abd. işgalci asker kışladan çıkmadan mı oturuyor orada? kulüplere gidiyor, barlara gidiyor. o müziği orada duyup abd'ye taşıyor.
elbette sadece bu kadarla sınırlı değil. bir kere japonların dünyaya bağımlılık kazandırdığı anime denen bir olgu var. bugün mesela pokemon'u bilmeyen kaç insan vardır? böyle bir animeye açılış şarkısı yapan grubu sadece japonlar değil, tüm dünya dinler. o zaman sen de koyacaksın ortaya bir ürün, amerikalılar "ille de ajda hanımı isteriz!!!" diye gezecekler. selda bağcan'a öyle olmadı mı mesela?