bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
sevgili dostlar, bunu özel olarak kişisel başlığıma yazmak istedim. nihayetinde az okuyuculu ama uzun zamana yayılmış hikayemin de arasındaydık zaten.
haziran ayından beri genel şekliyle uğraştığım göğüste kitle sebebiyle yakında bir ameliyat olacağım.
merak edenim olursa etmesin, sonuçlar temiz çıktı. ama yine de kitlenin alınması gerekiyor.
bu kitlelere ilk hitap edişim değil.
üretken bir insan olmak istedikçe ve bunun için uğraştıkça sevgili bedenim de olayı fazla ciddiye alıyor ve "ben ne yapabilirim" diye düşünüyor sanki. sonunda da muhtelif, sığışacağı bölgelerde bazı hücresel topluluklara hitap edip onları sivil örgütlenmeye teşvik ederek bir araya getiriyor.
çocukluğumdan beri "hocam sen bu üretkenlik işini yanlış anladın" diyerek orayı burayı temizliyoruz. yakında içimi doldurup bir yere dikecekler diye düşünüyorum. neticede boşalttıkları alana bir şey de koymuyorlar.
içim ıssız bir köy gibi desem yakında bu cümle mecaz anlamından uzak, gerçek bir tanım olacak.
2 senede bir aldığım düzenli narkozdan olsa gerek, fark etmiş olabileceğiniz üzere kafam da çok güzel. güle güle kullanıyorum.
ama yine de bu süreçte çok sevgili doktorlarım ve yine bir doktor olan sevgili eşim, benim her tür dış dünyadan uzaklaşmam konusunda ısrarcı oldular.
herkes sizin gibi tatlı değil ki sevgili dostlar, internet denen yer de bildiğiniz gibi pek güzel şeyler barındırmıyor çoğu zaman.
sadece okuduğum haberlerin bile beni bu süreçte maalesef iyi etkilemediğini fark ettik.
herkes her şeyden farklı etkileniyor malumunuz.
bendeniz gerizekalılık seviyesinde duygusal bir insanım ve minyonları izlerken bile ağlayabiliyorum. olmadı sevgili dostlar, çok denedim ama katılaşamadım. biraz kabuğum sertleşti evet, ama rol yeteneğim daha iyi sanırım. hepsi karıştı.
ameliyattan önce bir seyahate çıkacağım. arzu edene kuzey ışıklarından bir demet yapıp yollayabilirim.
bunun da biraz ortamı güzelleştirmesini umuyoruz elbette.
yine birçoğunuzun bildiği gibi dünya yakışıklısı bir oğlum var, haliyle bu hastalık işlerinden biraz etkilenmeye başladı. o da pek belli etmiyor ama biliyorum. çünkü o da gerizekalı seviyesinde duygusal. minyonları izlerken beraber ağlıyoruz zaten.
bütün dünya buna inanmıyor ve elele tutuşup kardeş olmuyoruz. hiç de olmayacağız. kimseyi de umutsuzluğa sürüklemek için yazmıyorum aman ha.
sadece ben bunu daha az fark edeceğim bir şekilde yaşamaya dönmeliyim bir süre.
daha çok sessizlikte oturmalı, daha fazla kedi, köpek, kirpi sevmeli, daha çok müzik dinlemeli, daha fazla resim bakmalı ve yapmalı, daha fazla kitap okumalı ve iki günde bir neşeli günler izlemeliyim.
dolayısıyla da hiçbir sosyal platformda bulunmama kararlarıma (çok eskiden alınmış) geçici bir süre çok sevgili kulzos'u da ekleyeceğim.
bilgisayarı mümkün mertebe kullanmamayı planladığım birkaç ay hayal ediyorum.
işleri sağolsun birkaç ay abime saldım.
arada bir hello derim. ancak gitmiyorum sadece ara veriyorum.
tüm kulzos zamanlarımda özelden yazıştığım güzel dostlar,
çok güzel insanlarsınız lan. walla.
gelsenize neşeli günler izleriz.
iyi ki varsınız. bu dünyaya karşı umudum oldunuz gerçekten, sokakta bir köpeğin başını okşayan bir insan gördüğümde içimi kaplayan umut gibi, siz de kelimelerinizle, tecrübelerinizle yaşama dair bir umut oldunuz.
söz bakın hepinize ayrı ayrı bira ısmarlayacağım, tabii kabul ederseniz.
evet, şimdilik bu kadar. bu geceden sonra kısa bir süre için, kendinize iyi bakın.
çok sevgiler.