mümkünse çocuğun gelecek hayatında hatırlaması çok zor olan yaşlarında yapılması gereken, bilinçaltında büyük gedikler açabilen, doktor korkusunun başlangıcını bile oluşturabilecek saçma din uzantısı.
sülalemdeki erkeklerin hiçbiri sünnetlerini kendi kendilerine hatırlayacakları yaşta olmamışlar. doğduktan kısa süre sonra hastanede olanlar gırla. hatta bunu biraz da üzülerek "ben hatırlamıyorum, keşke hatırlayacak yaşta olsaydım" diyerek anlatan aile büyüklerim de oldu. ben de onlara üzülürdüm. "içlerinde ukde kalmış, bi' hedef gibi görüyorlar bunu" derdim. lazerle yapılan sünnetin yaygınlaşması '90'lı yılların ortalarına isabet eder. '80'lerde çocuk olanlar için usturalı sünnetler bile halen devam ediyormuş. o 3. sınıf komedi filmlerinin sünnet sahnelerinde çocuğun sünnetçiyi görüp bayılması ya da kaçmaya çalışması belli bir gerçekliğe oturuyor yani. kurbanlık gibi ellerinden ayaklarından sıkıca tutulmuş, kaçacak bir yeri olmadığını bildiği için hüngür hüngür ağlayan çocuklar, gelecekte çocuk sahibi olduklarında aynı yöntemin çocuklarında da uygulanması için yanıp tutuşuyordu. lazerli sünnetin bu bilinçaltı gediğini daha da büyütmemek için yapılmış en iyi teknolojik ilerlemelerden biri olduğunu düşünüyorum halâ.
baytarın gelip sünnet gerçekleştirdiği, köy meydanında sadece sünnet olacak çocuğun korku dolu bakışlarla çevresine baktığı ve geri kalan herkesin mutluymuş gibi davrandığı bir etkinlik bu. "babaların/ataların günahları" başlığı altında yer aldığına kesinlikle inandığım "bebekken sünnet olduğu için kendi çocuğunun hatırlayacağı yaşta sünnet olmasını isteyen ebeveyn" mottosunun yok olması dileğiyle.