dokunan yanar; melodik introsu bizlere porcupine tree'nin arriving somewhere but not here parçasını anımsatıyor. aynı tondan değil ama nota süreleri aynı, belki de sample kesip pitch shift yapmıştır... bilemeyiz. liriklere oldukça içe dönük. baya sevdim ben
gecenin donduğu yerde düşük enerjisiyle melankolik bir parça olmuş. tek başına gece yarısı dinleyeceksin düşüncelere dalarak.
halen albümün ilk düeti; dr. fuchs eşlik etmiş sagopa'ya çok da güzel olmuş. normalde çok fazla dinleyemiyorum ben feat'lerini sago'nun ancak bu baya keyifli... scratchler ders verircesine...
derin nefes isminden sanki melankolik bir parça dinleyeceksin diye düşündüren ancak hayli ofansif bir parça derin nefes.... kelime oyunları hoş; nakarattaki back vokaller sagopa'nın silahsız kuvvet zamanındaki tarzında yapılmış... naysss
bla bla bla bla şehinşah ile düeti. sözler yine diss gibi ofansif, oklar hedef göstermese de gideceği yeri biliyor gibi... nakaratı çok hoşuma gitti. şehinşah'ın verseleri dinlesem de anlaşılır gelmiyor, anlaşılır olmayan rap'i sevmiyorum. ilk klibi de bu parçaya çektiler.
aklımı kaçırmadığım bir gün daha her gün kendime söyleyebileceğim bir cümle gibi sanki... sago yine içine dönmüş. trap altyapısı dikkat çekiyor. vokal vuruşları da o şekilde, yeni t-rap'lere benzer...
elbet işte albümdeki favorim, hem ramiz'in hem de sagopa'nın flowları öyle tatlı olmuş ki, sırayla dinlerken bu parçayı iki kez dinliyorum her albümü dinleyişimde... biraz arabeskvari gelebilir ancak hangimizin ruhunda arabesk yok ki? beat'i ramiz yapmış ancak muhtemelen girişteki ve parça boyunca devam eden hintvari vokal sample'ını sagopa bulmuş eklemiştir. çok da güzel olmuş... ramiz'in introsundan sonra yorgun sesiyle bir oktav alttan nakarat'a giren sagopa'da parça şimdi başlıyor dedirtiyor... tam o esnada rakısı sigarasıyla sago geliyor gözümün önüne... çok çok iyi...
zamanı geldi mi : "geldikleri gibi gidecekler" sözünü barındıran sagopa parçası olarak tarihe geçti. biraz toplum eleştirisi, biraz hayattan dem vurma... nakarat da hoşuma gitti baya, dile dolanan cinsten... ama her kıtanın sonunda zamanı geldi mi? diyişi biraz sinirimi bozdu.... tekrar sevmiyoruz progressive'ciyiz kardeşim... progressive rap'le gelin bana!
ne fayda albümün 3. ve son düeti; velet ile yapmış sago... çok kafamı veremedim desem yalan olmaz... velet'in flowuna da çok hakim olamadım. sago'nun verse'ler ve nakarat hoş, akılda kalıcı...
kağıt kesikleri ve albüme adını veren parça; melodik bir flowla giren sago nakarat'ta farklı birşeyler yapmış... ilk başta sinir bozucu gibi gelen o back vokal sonradan adamın tuhaf bir şekilde hoşuna gidiyor... nakaratla verse arasındaki bağıntıyı çözemedim... yine karamsar, yine depresif... ama skip edeceğim bir parça değil bence..
oldu olanlar dj tarkan ile yaptığı parçanın 2022 mix'i... parçadaki gitar melodisi o kadar fazla kullanılmış ki, biraz baydı beni açıkçası.... parçanın orjinalini biliyor ve çok beğeniyorum ancak bu mix bence herhalde diskotekte klüpte çalması için yapıldı... bilemedim.
10/8 verelim. albümü sevdim... sevdiğim sanatçıların yeni bir şeyler üretmelerini seviyorum. son not olarak sago bu albümde eskiye selam çakarken yeni'yi de es geçmemiş... nayss...!