bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
beni görüyor musun diye sordum aya. ayın gözleri güneşten başkasını görmüyordu, biliyordum. bu kendini ortadan kaldırmak pahasına sevgisini yansıtmayı tercih ettiği ilişkiyi büyük bir tutkuyla kıskanıyordum.
karanlık tarafı ile gülümsedi bana ay. bu gülüşü gören herhangi birisi için artık cevabı merak edilen sorulardan çok daha fazlası olacaktı ayda.
yaralı bir yüzey bırakmıştı evren onda, bu gülümseyişi gören herhangi biri onları sarmak istemezdi mesela.
zaten ancak bir güneş iyi gelebilirdi aya. ama ben yine de pencerede oturup, ayaklarımı aşağı sallandırarak izleyecektim ayı.
beni gör dedim aya. ay bana karanlık tarafıyla gülümsedikten çok uzun bir süre sonra. o gece modu dolunaydı. karanlık yüzü bile sırtını dönmüştü bana. sadece sarmak istemediğim yaralarını görmekle yetindim. artık aydan cevap beklemiyordum. hissettiğim sevgiyi yaşayabilecek kadar özgürdüm, nefes aldım.
bir gün beni görecek misin diye sordum aya. karanlık tarafıyla koskoca bir kahkaha attı ay bana. hiçbir şey demedi ama ben anladım. o kahkahada güneşten başka hiçbir şey göremeyecek olmanın acısı ve zevki vardı. ışıkların sarhoşluğu ve yansıtmanın zorunluluğu vardı.
güneş olmanın hayalini kurardım çocukken. gelecekle bağ kurduğumu bile fark etmeyecek kadar küçükken. gelecekle son bir kez daha bağ kurdum ve kendimi pencereden aşağıya atarak uzaklaştım.