bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
o zaman buraya geri dönebilirim...
zaten ne demişler.. bir şey demişler. şu an umrumda değil ama sözün kürkçü dükkanı ile bir ilgisi vardı gibi geliyor. cidden...
tek ihtiyacım olan kaybolmakmış gibi hissediyorum. sokaklarda gezinsem, hiç bilmediğim yerlerde olsam... ıssız bir adada yaşam mücadelesi falan versem. tamamen yalnız olsam, aynı hissettiğim gibi...
kanatları kırılmış bir kartal gibi hissediyorum.
o bilmiyor, bazı şeyler çok içimde kaldı. söylemek istemedim çünkü bununla uğraşmak zorunda değil diye düşündüm.
o bilmiyor ama ben cidden çok direndim, ona abi demeye bile çalıştım. ister inanın ister inanmayın. keşke deseydim belki her şey farklı olurdu. belki o zaman onu sadece hayranlık kategorisinde tutabilirdim ve ondan uzaklaşmak zorunda kalmazdım. nasıl bu kadar düştüm bu bataklığa bilmiyorum sanki hiç kimse ondan iyi olamazmış gibi geliyor. ondan başka hiç kimse duygusal olarak beni tatmin edemezmiş gibi ama aşk bir körlük. bir körlük ve biliyorum aslında böyle değil. bilmek nasıl yetmiyor ben bunu da anlamıyorum içimde sadece dehşet bir umutsuzluk var.
onu gayet anlıyorum demiştim ya hâlâ anlıyorum. bu kadar karakterli biri olmasaydı bu sebep olmazdı ve bu kadar karakterli biri olmasaydı onu bu kadar sevmezdim zaten. bu bir paradoks ben her seferinde bunu kendi başıma kendim örüyorum. hep tutamayacağım şeyleri tutmaya çalışıyorum.
umutsuzluğum ondan çok kendime belki de. resmen mutlu olmayı seçmemek için yemin etmiş gibi bir halim var. belki bu sefer fazla büyük bir ateşle oynadım. altından kalkamıyorum gerçi daha iki gün geçti ama... yani hâlâ bir umut olabilir mi diye düşünmem... akıl almaz resmen..
kendimden uzaklaşmak istiyorum ben. kendimi unutmak istiyorum. adımı bile hatırlamak istemiyorum.
onu umursamayan, varlığını hafife alabilecek 8 milyar eksi 500 kişi falan vardır dünyada hadi 1000 olsun ya... nasıl bu 1000'in içine düşmüş olabilirim? neden ona bu kadar hayran kalacağım şekilde şekillenmeme sebep olan bu hayatın içindeyim? benim yerimde olan biri için onu sevmemek imkansız. öyle güzel bir tuzak ki... can vermeyi seçebileceğim türden. seçmişim zaten. cidden nefret ediyorum kendimden bunun sebebi o değil. bunun sebebi benim. git kardeşim eğlen, hayatın tadını çıkar işte. derdin ne ya?
umursuyorum. çok umursuyorum. engelleyemiyorum.
bunu okuduktan sonra bana tavsiye vermek istemeniz muhtemel ama cidden umut vaat eden bir tavsiye değilse lütfen yapmayın, özellikle de beni anladığınızı hissedeceğimden emin değilseniz hiç bulaşmayın çünkü tahammül seviyemin dehşet derece düşük olduğu bir dönemden geçiyorum. kimseyi kırmak istemiyorum ama sert çıkma ihtimalim var.
amacım ahkâm kesmek değildir, sadece bir şeyler yaşanmadan önüne geçebilmeyi umut ediyorum.
bu gece bu kadar. sabah iş var.
amk böyle hayatın. dışarıda bir milyon tane sadece okuyan, hatta bırak okumayı eğlencesi için ailesini dara sokan genç var. ne bokuma aileme yük olmayayım gibi dertlerin içinde boğulup okula harcadığım enerjiden fazlasını para kazanmaya veriyorum anlamıyorum. (anlıyorum)