bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
evet sevgili dostlar;
baktım da bir yıl olmuş bu başlığa yazmayalı, zaten 3-5 kişi takip ediyordu çoğu da sözlükten ayrıldı galiba. @krupp bir sen kaldın sanırım.
kafamda futbol topu patlayınca elbet biraz zaman geçti ama bu kadar da değil hani.
neyse;
gerçekten yanağımla kulağıma denk gelecek şekilde tam yerine rast gelen futbol topu, burnumu da biraz önce ringdeymişim gibi çılgınca kanatmıştı. birkaç dakikalık mallaşma anlarından sonra gözlerimi açtığımda, okul müdürü selahattin bey'in bıyıklarını ve gökçe'nin gözlerini gördüm.
bir anda toparlanma arzusuyla (ey aşk sen nelere kadirsin) hareketlenince, dakikalar boyu boğazımdan aşağı aşağı akan kanlar yüzünden art arda birkaç kez hapşırdım.
selahattin'in bıyıklarına ve iğrenç kareli ceketine gelmedi ama gökçe'min beyaz gömleğini rocky'e sarılan adrian kıvamına getirmiştim.
bu bile havalı sayılabilirdi, burnumdan pıhtı şeklinde uzayan sümüklü kana kadar.
ona yapabilecek hiçbir şey yoktu, o anı doya doya yaşadılar sanırım, o esnada merakla üzerimize eğilmiş kimi kızlardan "ııyyy" sesini de duyunca gökçe'nin sonuna kadar hayatımdan gitmiş olduğuna emin oldum.
gökçe ne yaptı?
gökçe kendisinden topu isteyen arkadaşlarına "geliyoz olm" diyerek hızla uzaklaştı.
ne oldu sevgili dostlar? ne oldu?
üzerinde kanımla koşuyorsun gökçee, bu bir işaret olmalı.
akşam annen gömleğinden o kanı çıkartmak için uğraşırken sana ayrı bana ayrı sövmüştür, değil mi yiğidim.
o zamanlar şimdiki gibi ekonomik olduğu kadar başarılı deterjanlar yoktu tabii..
velhasıl;
canım selahattin'im beni kaldırdı yerden, bana aşık olduğuna emin olduğum tolga ve volkan'ın (aralarında bir hırs meselesi de olmuş olabilirim, tam bilemiyorum) koşarak kollarıma girmeleriyle arenadan ayrılan bir gladyatör gibi uzaklaştım beton sahadan.
selahattin ben revire götürülene kadar şampiyonaya katılmamı engelleyecek bir şey olmaması için bolca dua etti. okul bu sayede sıkça duyulacaktı, zaten bir hafta önce bir gazetenin ankara ekinde ufak bir haber ve fotoğrafla çıkmıştım. orada hangi okulda okuduğum da yazıyordu, bu selo'yu pek mutlu etmişti. odasındaki mantar panoya haberi keserek raptiyelemişti.
gökçe selo'nun odasına giriyor muydu ki, belki o da görürdü...
platonik aşk çok acayip bir şey sevgili dostlar, belki yaşayanınız olmuştur.
başka hiçbir şey düşünmeden tek bir insana takılıp kalmak sanırım zaten sadece o yaşlara ait olabilecek bir şeydir ancak en saçması yıllaar yıllar sonra, senelerce platonik aşık olduğunuz kişinin, senelerce size platonik aşık olduğunu, benzer acıları çektiğini, benzer satırlar karaladığını, benzer planlar yapıp benzer şekillerde sıçtığını ve hatta o küçücük ankara ekinin haberini tıpkı selo gibi kesip sakladığını öğrenmek... işte o hem çok acı hem de gerçekten çok saçma.
www.youtube.com/...
bu imkansızlık nasıl bir zaman kaybıydı hayatlarımızda? nasıl yaşanırdı o zamanlar veya daha sonrası?
yine aynı insanlar mı olurdu hayatımda, yoksa o seneler süren bakarken bile acı çekmeler, kavuşmanın mutluluğuyla durulur, hayatın içine sızar mıydı?
her erkek birlikte olduğu kadının karakterine izler bırakır büyürken.
her kadın da erkeğin..
kiminde kavga etmeyi öğrenirsiniz, kiminde ağlamayı, kiminde sevmeyi, kiminde sevilmeyi...
gökçe neler şekillendirirdi ruhumda, nasıl bir iz bırakırdı bende.
onsuz geçen zamanlarım, bensiz geçen zamanlarına nasıl etki etmişti.
bilemiyorum, bu soruların cevaplarını hiç bilemeyeceğim. yüzümde bir futbol topu patlamıştı, beni tutup kaldırabilir, topu ver diyen mallara alın lan topunuzu diye bağırıp benimle yürüyebilirdi.
olmadı işte,
elimde kuş askımla, saatlerce şarkılar söylemeye devam ettim, geceleri def leppard dinlemeye başladım (üzerinde tişörtünü görmüştüm çünkü) telefon numarasını hiç bulamadım, hiç ortak arkadaşımız olmadı ve yüzlerce öğrencinin arasında kaybolup gitti aşkımız. yıllar sonrasına kadar.
tolga ve volkan, durun daha anlatacağım.