cehennemdir. özünde bütün hayatımız bu eylem üstüne kurulu. bütün hayatımız boyunca sürekli olarak, her an bekliyoruz. anne karnına düştüğümüzde başlıyor bekleme serüvenimiz; önce doğmayı bekliyoruz sonra büyümeyi. büyüdük de ne oldu? okuldan mezun olmayı bekliyoruz. sonra işe girmeyi bekliyoruz. evlenmeyi, çocuk yapmayı, çocuğun büyümesi onun aynı şeyleri yaşamasını, bir şeyler başarmasını bekliyoruz. en sonunda da kaçınılmaz ölümü bekliyoruz. sürekli bekliyoruz. artık beklemeyeceğim diyerek güne başlasak bile illa bekliyoruz. kaçamıyoruz bundan kaçamayız da zaten. sabah uyanınca bile yatakta çıkmayıp telefonla uğraşırken vücudumuz kahvaltıyı bekliyor. yeter be her şey beklemek mi cidden!?
beklemenin tüm hayatımızda olduğunu kabullenip yola devam etmek gerekiyor. en basitinden 2 arkadaş buluşup üçüncü şahsı beklerken onu beklemenizi büyütmeyin, yanınızdakine odaklanın. işiniz daha kolay oluyor. markette kasa sırasına takıldığınızda yeni çıkmış ürünleri inceleyin. çünkü beklemekten kaçamazsınız. irili ufaklı her türlü bekleme durumu hayatımızın her yerinde hakim. bunun farkındalığında olun ve çok önemsemeyin.
