arkadaşlarım dahil insanların gündelik hayatları hakkında meraksız biri olmam, instagram'ın kişilerin hayatına illa ki bir yapmacıklık ve gösteriş merakı getirdiğini düşünmem ve genel olarak görsel değil yazı ile ifadeyi sevmem nedeniyle yıllarca inat edip bir hesap edinmememe rağmen, en yakın iki arkadaşımın başka şehirlerde yaşıyor olması ve birinin içten haberdar kalma isteği ile ısrarına dayanamayarak sonunda benim de bir hesap edindiğim zımbırtı, sosyal mecra, fotoğraf paylaşım alanı.
bunca yıl sonra adapte olamıyorum, fotoğraflarımız neden kare şeklinde kesiliyor ya hu, yatay fotoğraf çekip kompozisyon oluşturuyoruz, manzarayı, kuşları falan alıyoruz içine, paylaşmaya çalışırken kabak gibi kafamızı alıyor sadece.
hikaye paylaşmak ve gönderi paylaşmak arasındaki fark neden? bir şeyi "sürekli kalmasın, silinip gitsin bir süre sonra" diye düşünüyorsak niye paylaşıyoruz en başında? hikaye paylaşınca onu niye sonradan silinmesin diye öne çıkarıyoruz, o zaman niye gönderi yapmadık?
insanlar neden sevmedikleri ve takip etmedikleri kişilerin hikayelerine evcil hayvan hesabı için açılmış hesaplardan gizli gizli bakıyorlar? ben kendi arkadaşlarımın hikayelerini bile sırayla izlemiyorum, ona vakit mi dayanır?
yayınevleri neden kendilerini etiketleyen her kullanıcının gönderisini yeniden paylaşıyor, yeni basılacak kitaplara bakmak için takibe alıp kahve çikolat kek kitap fotoğrafı içinde kaldık, hemen hepsini takipten çıktık, seri olarak. bunu programlarla yapıyorlardır inşallah, gerçek insan çalıştırıyorlarsa bunun için yazık. bir mesai günü boyunca insanların kekli kahveli kitap fotoğraflarına maruz kalsam kitaptan soğurdum. yok lan soğumazdım.
hikayelerde müzik olup olmadığı açmadan anlaşılmıyor diye adliyede kimsenin hikayesine bakamıyorum. gerçi daha adapte olamadım, instagram'a günde bir kere veya iki kere bakıyorum zaten ama duruşma beklerken bakmak istedim geçen, biri black metal sample'ı koymuştur diye açamadım valla.
salak salak işler yemin ederim. arkadaş nazı için çiğ tavuk yedik.
yok lan, istemediğim şeyi arkadaşım için bile yapmam, bir şekilde adapte olmak gerekiyordu galiba, iyice dede, nene gibi kalmıştık instagramsız. ama yine de hoşlanmadım o kadar da, fotoğraf paylaşmak istediğimde elim hala twitter'a gidiyor, hakkında komik bir şey ya da anılı bir şey yazıp anlık bir paylaşım geçişinde ana sayfalarda geçsin gitsin diye, instagram oldu mu daha bir "hey dünya, benim görselime bakın!" demekmiş gibi geliyor bana, benden dünyaya ne?