vakti zamanında kendisi iran'daki bir unesco toplantısında oturum yönetecekken diplomatlığa çok örnek olacak bir iş yapmıştır. iranlı konuşmacılar kürsüye çıktıklarında besmele ile söze başlarlar, türk diplomatlar da iranlıların besmele ile başlamasına uyuz olurlar. ilber hoca bakar ki besmele çeksem bizimkiler uyuz olacak, çekmesem iranlılar uyuz olacak; kürsüye çıkar ve söze girer;
- به نام خداوند بهنده مهربان (Be nâme khodâvend-i Bahşende-i Mehrebân)
üstteki bu söz besmelenin farsça'ya tercümesidir. kendisi söze bu tercüme ile başlar, olayı çözmüş olur.
habertürk'teki bir tarihin arka odası yayınında bu konu hakkında şunları söylemiştir;
- besmelenin farsçasını söyledim; iranlılar kızmadı, bizimkiler de anlamadı.*
